ฟิล์ม ปลา สำหรับบรรจุภัณฑ์คอมโพสิตโปร่งใสที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพ

ปลา (โพลีแลกติก กรด) เป็นพอลิเมอร์ที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพและหมุนเวียนได้ซึ่งมาจากทรัพยากรหมุนเวียน เช่น แป้งข้าวโพดหรืออ้อย ฟิล์มเมมเบรน ปลา ได้รับความสนใจอย่างมากในอุตสาหกรรมต่างๆ เนื่องจากมีคุณสมบัติเป็นอุปสรรคที่ดีเยี่ยม มีความสามารถในการย่อยสลายทางชีวภาพ และเข้ากันได้กับการใช้งานบรรจุภัณฑ์อาหาร ภาพรวมของกระบวนการพัฒนาฟิล์มเมมเบรน ปลา มีดังนี้

1. การเลือกวัตถุดิบ: ขั้นตอนแรกในการพัฒนาฟิล์มเมมเบรน ปลา คือการเลือกวัตถุดิบที่เหมาะสม ซึ่งโดยทั่วไปคือเรซิน ปลา น้ำหนักโมเลกุล ความเป็นผลึก และคุณสมบัติทางความร้อนของเรซินเป็นปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพของฟิล์ม

2. การก่อตัวของฟิล์ม: ฟิล์มเมมเบรน ปลา สามารถผลิตได้โดยใช้วิธีการต่างๆ รวมถึงการอัดขึ้นรูปด้วยการหลอม การหล่อด้วยตัวทำละลาย และการหล่อด้วยสารละลาย การอัดขึ้นรูปด้วยการหลอมเกี่ยวข้องกับการหลอมเรซิน ปลา แล้วอัดขึ้นรูปผ่านแม่พิมพ์เพื่อสร้างฟิล์มต่อเนื่อง การหล่อด้วยตัวทำละลายเกี่ยวข้องกับการละลายเรซิน ปลา ในตัวทำละลายที่เหมาะสมแล้วหล่อลงบนพื้นผิว ตามด้วยการระเหยของตัวทำละลาย การหล่อสารละลายนั้นคล้ายกับการหล่อด้วยตัวทำละลาย แต่เกี่ยวข้องกับการก่อตัวของสารละลายก่อนการหล่อ

3. การประมวลผลฟิล์ม: หลังจากการสร้างฟิล์ม สามารถใช้เทคนิคการประมวลผลต่างๆ เพื่อเพิ่มคุณสมบัติของฟิล์มได้ เทคนิคเหล่านี้รวมถึงการยืด การหลอม และการปรับเปลี่ยนพื้นผิว การยืดฟิล์มทั้งในเครื่องจักรและทิศทางตามขวางจะช่วยเพิ่มความแข็งแรงเชิงกลและคุณสมบัติกั้น การหลอมซึ่งเกี่ยวข้องกับการให้ความร้อนฟิล์มจนถึงอุณหภูมิที่กำหนด จากนั้นค่อย ๆ ทำให้ฟิล์มเย็นลง ช่วยเพิ่มความเป็นผลึกและความเสถียรทางความร้อน เทคนิคการปรับเปลี่ยนพื้นผิว เช่น การบำบัดด้วยโคโรนาหรือการบำบัดด้วยพลาสมา สามารถปรับปรุงความสามารถในการเปียกและการยึดเกาะของฟิล์มได้

4. ลักษณะเฉพาะ: ฟิล์มเมมเบรน ปลา จำเป็นต้องได้รับการจำแนกลักษณะอย่างละเอียดเพื่อให้แน่ใจว่ามีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดที่ต้องการ เทคนิคการระบุคุณลักษณะทั่วไป ได้แก่ การวัดความหนาของฟิล์ม สมบัติเชิงกล (ความต้านทานแรงดึง การยืดตัวที่จุดขาด) สมบัติทางความร้อน (อุณหภูมิหลอมละลาย อุณหภูมิการเปลี่ยนสถานะคล้ายแก้ว) คุณสมบัติของอุปสรรค (อัตราการส่งผ่านไอน้ำ อัตราการส่งผ่านออกซิเจน) และคุณสมบัติของพื้นผิว (มุมสัมผัส พลังงานพื้นผิว)

5. การเพิ่มประสิทธิภาพ: กระบวนการพัฒนามักเกี่ยวข้องกับการเพิ่มประสิทธิภาพแบบวนซ้ำเพื่อให้ได้คุณสมบัติของฟิล์มที่ต้องการ ปัจจัยต่างๆ เช่น พารามิเตอร์การประมวลผล องค์ประกอบของวัตถุดิบ และสารเติมแต่ง สามารถปรับเปลี่ยนได้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของฟิล์ม

6. การใช้งาน: เมื่อฟิล์มเมมเบรน ปลา ได้รับการพัฒนาและปรับให้เหมาะสมแล้ว ก็สามารถใช้งานได้หลากหลาย เช่น บรรจุภัณฑ์อาหาร อุปกรณ์ชีวการแพทย์ ฟิล์มทางการเกษตร และเมมเบรนกรองน้ำ