การผสมโพลีเมอร์สำหรับงานบรรจุภัณฑ์

การผสมโพลีเมอร์กำลังมีความสำคัญมากขึ้นในการใช้งานบรรจุภัณฑ์เพื่อเพิ่มคุณสมบัติ ปรับปรุงกระบวนการ หรือลดต้นทุน การปรับแต่งคุณสมบัติพื้นผิว เช่น ค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทาน (คอฟ) การเพิ่มสี ส่งเสริมการยึดเกาะ การเพิ่มผลผลิต การปรับปรุงความเสถียร และการได้คุณสมบัติที่เปิดง่าย เป็นเพียงคุณลักษณะบางประการที่สามารถทำได้โดยการผสม การผสมที่ง่ายที่สุดสามารถทำได้โดยการผสมส่วนผสมในเครื่องอัดรีดที่ใช้ในการเปลี่ยนเรซินให้เป็นฟิล์มหรือสารเคลือบ สำหรับการผสมที่ซับซ้อนมากขึ้น อาจจำเป็นต้องมีการออกแบบสกรูแบบพิเศษหรืออุปกรณ์ผสมแบบกำหนดเองเพื่อให้ได้คุณสมบัติที่ต้องการ เครื่องจักรเหล่านี้มีโหมดการผสมที่หลากหลาย เช่น การจัดเรียงการไหลใหม่ (การผสมแบบกระจาย) หรือระดับความเครียดสูงเพื่อสลายอนุภาค (การผสมแบบกระจาย) สนามแรงเฉือนที่ซับซ้อนและการไหลตามยาวอาจถูกนำมาใช้เพื่อให้ได้การผสมที่เหมาะสมที่สุด คุณสมบัติการผสมขั้นสุดท้ายจะขึ้นอยู่กับประวัติการไหลและความเครียด ซึ่งขึ้นอยู่กับกระบวนการ แต่ยังขึ้นอยู่กับอุณหพลศาสตร์และคุณสมบัติทางความร้อนและรีโอโลยีของโพลีเมอร์ด้วย ส่วนผสมโพลีเมอร์ส่วนใหญ่ไม่สามารถผสมกันได้ ส่วนประกอบรองจะสร้างเฟสหรือโดเมนที่กระจัดกระจายแยกกันภายในส่วนประกอบหลัก และส่วนประกอบหลักจะสร้างเฟสหรือเมทริกซ์ต่อเนื่อง ขนาดและรูปร่างของเฟสเรียกว่าสัณฐานวิทยาแบบผสมผสาน สัณฐานวิทยาของการผสมผสานมีผลอย่างมากต่อคุณสมบัติขั้นสุดท้ายและเป็นหัวข้อของการศึกษาจำนวนมาก สัณฐานวิทยาได้รับอิทธิพลจาก: 

-ความตึงเครียดระหว่างผิว (อุณหพลศาสตร์) 

-กระจายไปยังอัตราส่วนความหนืดเฟสต่อเนื่อง 

-ความยืดหยุ่นของแต่ละเฟส 

-ความเข้มข้นของส่วนประกอบย่อย 

-ลำดับการผสมและการละลาย 

-และอีกมากมาย

www.sdzlplastic.ดอทคอม